بررسی روند تغییرات زبری با استفاده از شاخص زاویه بادپناهی در دشت سرهای مختلف (مطالعه موردی : منطقه خضر آباد-رستاق در دشت یزد- اردکان)

در این تحقیق تغییرات زبری سطح زمین در راستای ترانسکت طولی دشت­سر­ها در منطقه خضر آباد - رستاق واقع در دشت یزد - اردکان با استفاده از شاخص زاویه بادپناهی بررسی می­گردد. زاویه بادپناهی با استفاده از زبری­سنج میله­ای در طول ۳۵ سانتیمتری ترانسکت طولی مطابق با روش potter et al. اندازه­گیری شد. اطلاعات ارتفاع نقاط به نرم­افزارهای minitab و  excel انتقال و محاسبات لازم در زمینه فراوانی نسبی و تجمعی زاویه بادپناهی انجام شد. مقایسه تجزیه واریانس (دانکن) پوشش سطح با زاویه بادپناهی بین دشت­سر­ها، اختلاف معنی­دار در سطح آماری کمتر از 01/0 را نشان می­دهد. در این بین­، دشت­­سر لخت دارای بیش­ترین پوشش با زاویه بادپناهی است. در دشت­سرهای لخت به­طور متوسط 27/9 ± 11/18% سطح با زاویه بیش از°12 باعث به تله انداختن ذرات می­شود. این در حالی است که در دشت­سرهای اپانداژ مقدار آن به 73/7 ± 44/8 کاهش می­یابد. دشت­سرهای پوشیده در محدوده مورد مطالعه فاقد زبری قابل ملاحظه است و تنها 58/0 ± 28/0% از سطح زمین با زاویه بادپناهی بیش از° 12 پوشش داده می­شود و این موجب حساسیت اراضی این دشت­سر­ها به فرسایش بادی می­شود. نتایج نشان داد شاخص درصد فراوانی تجمعی زاویه باد­پناهی بیش از 12% قادراست اختلاف زبری در دشت­سرهای مختلف را به خوبی توصیف نماید. همچنین شاخص فوق نشان­دهنده این است که با حرکت از مناطق بالا دست (دشت­سرهای فرسایشی) به پائین دست (دشت سرهای اپانداژ و پوشیده) زبری کاهش یافته  و پتانسیل فرسایش بادی افزوده می­شود.